ไม่ต้องเปลี่ยนเนื้อหา แค่ใส่ใจ ระยะห่างบรรทัด ก็อ่านง่ายขึ้น

คุณครูหลายคนมักส่งสไลด์หรือใบงานมาให้ผมดู แล้วถามว่า

“ผมไม่ได้ใส่ข้อความเยอะเลยนะ

แต่ทำไมนักเรียนยังบอกว่าอ่านยากอยู่ดีครับ”

คำตอบคือ ไม่ใช่เพราะเนื้อหาเยอะเลยครับ

แต่อาจเป็นเพราะว่าบรรทัดมันเบียดกันเกินไป ต่างหากครับ

วันนี้ผมเลยอยากชวนทุกท่านมารู้จักกับสิ่งเล็ก ๆ

แต่มีผลต่อความเข้าใจของผู้เรียนอย่างมากเลย

นั่นก็คือ “ระยะห่างระหว่างบรรทัด”

หรือที่เรียกว่า Line Spacing นั่นเองครับ

ถ้าข้อความในแต่ละบรรทัดอยู่ชิดกันเกินไป

นักเรียนจะอ่านแล้วล้า เพราะแยกไม่ออกว่า

อันไหนคือบรรทัดใหม่ อันไหนคือใจความใหม่

แต่ถ้าเราขยายระยะบรรทัดให้พอดี

สายตาของผู้เรียนจะเคลื่อนไปตามเนื้อหาได้อย่างราบรื่น

และเข้าใจได้ง่ายขึ้นโดยไม่ต้องเพ่งครับ

ตัวอย่างง่าย ๆ เลย

ข้อความเดิม ขนาดเท่าเดิม ฟอนต์เดียวกัน

แต่แค่เพิ่มระยะห่างระหว่างบรรทัดจาก 1.0 เป็น 1.5

ผลลัพธ์ที่ได้คือดูสะอาด น่าอ่านขึ้นทันทีครับ

สื่อหลายชิ้นแน่นจนไม่มีพื้นที่ว่าง อ่านไปเครียดไป

เพราะไม่มีที่ให้สมองพักสายตา

ครูอย่างเราจึงควรเผื่อพื้นที่ว่างเล็ก ๆ ระหว่างบรรทัด

เพื่อให้นักเรียน หยุด – คิดตาม – คิดต่อยอด

ไปพร้อม ๆ กับที่เราตั้งใจไว้ครับ

ถ้าเป็นใบงาน หรือเอกสารที่ต้องอ่านละเอียด

ผมขอแนะนำให้ใช้ระยะห่าง 1.5 ขึ้นไป

ถ้าเป็นสไลด์ที่เนื้อหาน้อย ให้ใช้ 1.2–1.4 เพื่อให้ดูโปร่ง

อย่าชิดเกินไปจนตัวหนังสือ “เกาะติด” กัน

และอย่าห่างเกินไปจนทำให้อ่านกระโดด ข้ามใจความสำคัญครับ

ถ้าใช้พอดี จะช่วยให้สื่อของเราน่าอ่านขึ้นมาก

และผู้เรียนจะเข้าใจเนื้อหาโดยไม่ต้องพยายามมากเกินไป

บางครั้ง ไม่ต้องเปลี่ยนเนื้อหา ไม่ต้องเพิ่มภาพ

แค่เรา “เว้นระยะ” ระหว่างบรรทัดให้เป็น

ก็ทำให้ประสิทธิภาพสื่อของเราดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเลยครับ